In Yellowstone staan we 7 nachten op de Bridge Bay camping. We hadden aanvankelijk voor vijf dagen gereserveerd maar we vinden het
zo’n mooi park dat we na die vijf dagen er ter plekke nog twee dagen aan vast knoopten. Dat was
geen probleem.
Als we ons op Bridge Bay, een grote camping vlakbij Lake
Yellowstone melden, krijgen we een plekje toegewezen in het bosgedeelte van de
camping. Terwijl we ons tentje opzetten raken we in gesprek met onze buren, een
Amerikaans gezin. De vader begint vol enthousiasme te vertellen over zijn auto
die allerlei mooie snufjes heeft. Als hij even stil valt wijst zijn jongste
zoontje naar een sticker op de bumper en zegt: “If you look at the sticker on the bumper you can see the car is rented.” Hij krijgt een vernietigende blik van zijn vader.
Er staan veel Amerikanen op de camping. Eén familie heeft
zelfs zijn eigen berenbox meegenomen.
Wij stoppen al onze etenswaren en andere
zaken die naar eten ruiken in een berenbox die bij ons campingplekje hoort. Als
we de eerste nacht in ons tentje liggen, hebben we het idee dat er allerlei
dieren om ons tentje heen lopen. Martin, de held, kijkt één keer maar ziet niets.
Het idee dat er 's nachts dieren rondgelopen hebben blijkt niet zo'n gekke gedachte te zijn, want als we de volgende dag na een uitstapje weer de
camping op rijden, krijgen we te horen dat een aantal beren ons deel van de
camping heeft uitgekozen om zich een weg naar het meer te banen. We krijgen een briefje mee:
“Due to bear activity all campsites in H and
I loops have been closed. Because of this closure you have assigned a new campsite in one of the lower loop’ staat er op. We moeten onze tent direct
naar een ander deel van de camping verhuizen. We krijgen een plekje op loop D,
op een grasveldje, toegewezen. “Your
cooperation is appreciated’ Nou zeer zeker willen we meewerken! Als we bij onze
tent komen, zien we dat het deel van de camping waar wij staan op onze tent, en
één andere tent na, al helemaal verlaten is. De mensen van de andere tent zijn
net bezig om hun spullen in te pakken. Ze hebben een koepeltent. Ze tillen hem
in zijn geheel op, zetten hem op de auto en rijden weg. Nu staan we er helemaal
alleen. Zo snel we kunnen, breken we ons tentje af. Wat heeft zo’n tent toch
veel haringen! Maar gelukkig zijn er geen beren die ons storen tijdens deze
werkzaamheden en even later staat ons tentje op het grasveld van loop D.
Overigens is dit deel van de camping ook niet helemaal
beestenvrij. ‘s Avonds zitten wij ons eten te koken als er opeens een grote bizon
aan komt lopen. Martin denkt gevat te zijn door tegen onze Amerikaanse buurman
te zeggen: “Guess, who is coming to dinner?” maar de buurman is net wat
gevatter en antwoordt: ” Guess, who is the dinner”. Gelukkig zijn bizons
herbivoren en al grazende loopt hij voorbij.
Vanuit Bridge Bay bezoeken we het hele park. We hebben
een week, dus het is niet erg als we wat
tijd kwijt zijn met heen en weer reizen. Er zijn veel rangeractiviteiten en
we zoeken bijna dagelijks een activiteit uit.
Bij Lake Yellowstone, even voorbij Fishing Bridge, lopen
we met een ranger mee op een natuurwandeling door het bos en langs het meer. Aan
het mos op de bomen kan je zien of de lucht gezond is vertelt de ranger. Als
het mos lichtgroen is, dan zit er voldoende zuurstof in de lucht. Als het mos donkerbruin
is, dan is de lucht vervuild. Het mos hier is lichtgroen. Bij het meer laat hij
ons een paar centimeter in het zand graven. De aarde voelt er heel warm aan. De
Magma laag zit hier minder dan 10 km diep onder de grond.
Ook geeft hij fototips die door veel mensen druk opgevolgd worden.
In de buurt van het Lower Geyser Basin doen we een
off-trail wandeling met een ranger. Het is een wandeling waar we meerdere
mudpots zien pruttelen. Een prachtig gezicht is dat. Het zijn net kleine modderspuwertjes. Het leuke van dit
soort rangerwandelingen is dat je in gebieden komt waar je anders niet zo snel
komt. Bovendien hoor je veel interessante verhalen over het park.
De foto rechtsboven (het zijn de modderpotten van de linkerfoto maar dan van wat dichterbij genomen) bevat een opmerkelijke optische illusie. We ontdekken dat toevallig als we de foto in ons fotoalbum inplakken en de foto 180 graden gedraaid ligt. Opeens blijken de diepliggende modderpoelen er als heuveltjes boven de bodem uit te steken. Zie onder waar dit effect naast elkaar is gezet. Links de originele foto; Rechts dezelfde foto maar dan 180 graden gedraaid.
Een andere wandeling die we doen is bij Lamar Valley. Ook
deze is off-trail. We zijn met een klein groepje mensen. De ranger zegt dat hij
naar een meertje verderop wil en verzoekt ons om hem te volgen. Vervolgens spurt
hij er met hoge snelheid vandoor. Wij hollen er min of meer achter aan. Wat een tempo loopt die man.
Wij sjokken helemaal achteraan. Na vijf minuten stopt hij gelukkig. “Ik
zie het al” zegt hij “niet iedereen kan
dit tempo bijbenen. We laten het meertje maar zitten". Desondanks is het een
leuke natuurwandeling. Hij vertelt hoe je in de natuur kan overleven. Een tip
die ik nog weet is welke bladeren je als toiletpapier kan gebruiken en welke je
er beter niet voor kan gebruiken.
Ook staan we een keer voor dag en dauw op om samen met
een ranger wildlife te spotten bij de Dunraven pass. Helaas – “was nog nooit gebeurd!” volgens de
ranger – zien we helemaal niets.
We doen niet alleen rangerwandelingen. Zo bezoeken we
zelf de Grand Canyon of the Yellowstone
met de twee watervallen, Tower Falls, de terrassen bij Mammoth Hot Springs en de
diverse geisers bij Norris en bij Old
Faithful.
Een prachtige geiser is de Great Fountain Geyser; deze barst om de
11-14 uur uit, en het tijdstip dat hij uitbarst is met de nodige marge redelijk
voorspelbaar. We zitten vlak voor het verwachte tijdstip van uitbarsting een
tijdje te wachten tot hij uitbarst maar dat is geen straf. Als het eenmaal zo
ver is krijgt de geiser, als was het
een toneelvoorstelling, een luid applaus van alle toeschouwers.
Ook bekijken we een aantal van de fraai gekleurde poelen
zoals de Morning Glory Pool.
Iets anders in Yellowstone wat er wel is maar wat je niet
kan zien de Continental Divide. Dat is een denkbeeldige lijn die Amerika in
twee delen verdeelt en die grotendeels door de Rocky Mountains loopt. Al het
regenwater dat aan de oostelijke kant van deze lijn valt stroomt uiteindelijk
naar de Atlantische Oceaan toe, al het water dat ten westen van de lijn valt
belandt in de Stille Oceaan.
Op weg van West Thumb naar de Old Faithful, zien we een
klein meertje - Isa Lake - dat niet alleen precies op de Continental Divide ligt,
maar ook nog eens twee wateruitlaten kent. Het water dat via de ene uitlaat het
meertje uitstroomt belandt uiteindelijk via de Firehole River, de Madison, de
Missouri en de Mississippi in de Golf van Mexico, het water dat via de andere uitlaat het meer uitloopt komt via de Lewis
River, de Snake River en de Columbia River in de Stille Oceaan terecht. Als je
per ongeluk je schoenen in het meertje weg laat drijven, kan het dus kunnen
gebeuren dat je schoenen in twee verschillende oceanen belanden.
Beren zien we tijdens ons verblijf in Yellowstone helaas
nauwelijks. Een opgezette beer in het Visitor Center en een paar stipjes in de
verte bij de Hayden Valley, daarmee moeten we het doen. Bizons zien we er daarentegen
te over. Bij de eerste bizon denken we nog “Wow!” maar na een tijdje vinden we
ze al zo gewoon dat als er iemand voor ons op de weg stopt om een bizon aan de
kant van de weg te bekijken we roepen: Nee hè, dat is gewoon een bizon hoor”.
Ook zien we de nodige herten en elanden. Op een gegeven moment rijden we
voorbij een grasveldje waar een paard staat, althans dat zegt Martin. Als we
even later er weer langs rijden, staat er opeens een hele menigte te kijken. We
vragen wat er te zien is. Een eland zegt iemand. We kijken. Het is het paard
van Martin, de natuurkenner.
Na een week besluiten we
dat we toch maar weer eens verder moeten. Yellowstone is een prachtig park waar
we zeker nog eens terugkomen
