Drie jaar na onze geslaagde eerste reis naar de Verenigde
Staten gaan we weer naar het westen. Nu in juni. Begin- en eindpunt is weer San
Francisco, maar we willen nu een groter rondje maken, met Yellowstone erbij. We
hebben 5 weken. De tent gaat weer mee, net als de 3 jaar ervoor aangeschafte
propaanbrander.
We leggen niets vast, zelfs niet het eerste hotel.
De route wordt uiteindelijk zo:
We vliegen op 1 juni (zaterdag) met Martinair
rechtstreeks naar Oakland. Vanuit de lucht zien
we onderweg Schotland en Groenland liggen.
In het vliegtuig vullen we
een groen formuliertje (voor de douane) en een wit formuliertje (voor de
immigratiedienst) in. Het is nog van voor het ESTA-tijdperk, en we hoeven nog niet
in te vullen waar we de eerste nacht verblijven. Dat weten we ook niet, want we
hebben niets vastgelegd. We zijn van plan om na aankomst nog een stuk richting
Yosemite te rijden. We zien wel hoe ver we komen.
Schotland |
Groenland |
We halen bij Alamo de auto op. Het ziet er allemaal een
beetje minder, wat rommeliger, uit dan bij Avis de vorige keer. Maar ze zijn
wel goedkoper. We krijgen een gratis upgrade en tevreden vertrekken we richting
Yosemite. Na drie kwartier rijden komen we in Livermore en aangezien we toch
wel erg moe zijn van de vlucht houden we het hier voor gezien en zoeken we een
motel op. Onze ogen vallen bijna dicht en na een snelle maaltijd vallen we als
een blok in slaap.
Als we de volgende morgen vroeg weg willen rijden, zien
we opeens dat er een kleine barst in de voorruit zit. Zat die er al in toen we
de auto meekregen? Toen we bij de Alamo de auto op haalden, was het ons in elk
geval niet opgevallen, maar echt goed bekeken hebben we de auto toen niet. We
besluiten om maar door te rijden en op te letten of de barst onderweg niet
groter wordt.
We rijden naar
onze eerste bestemming: Yosemite. Daar zijn we weliswaar de eerste keer ook al
geweest, maar toen was het september en waren de watervallen nagenoeg
opgedroogd. Nu zijn ze veel krachtiger. Ook de Yosemite Falls in de vallei
‘staat nu aan’.
Net zoals in 1988 lukt het ook nu niet om een plaats op
een van de campgrounds in de vallei te vinden. Alle plekjes zijn bezet. Dat komt mede omdat we in het weekend zitten. Wel
is er bij Housekeeping Camp een tentcabin vrij. Dit zijn constructies van
zeildoek, met een betonnen wand. HKC ligt aan de Merced River, en met de
shuttlebus zijn alle bezienswaardigheden en trailheads in de vallei prima
bereikbaar. Dus accepteren we graag het aanbod voor een tentcabin. Het bevalt
goed. Er zitten veel Amerikaanse families die er een gezellige sfeer van maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten