zondag 25 augustus 2013

Yosemite

2 juni - 6 juni

Net als de vorige keer blijven we meerdere dagen in het park. We doen weer mee met een rangerwandeling. Deze  keer is het onderwerp hoe om te gaan met de natuur, bij voorbeeld wel of niet bomen in de vallei laten groeien. De ranger heeft allerlei oude foto’s bij zich zodat je goed kan zien wat er in de loop van de jaren allemaal in de vallei is veranderd.


Ook gaan we raften – wat in juni best wel spannend is als je mede-rafter (Martin) nog nooit een peddel heeft vastgehouden en geen idee heeft hoe je de boot in de juiste richting kan krijgen (er is geen zeeman aan hem verloren gegaan; regelmatig drijven we achterstevoren de rivier af).




Uiteraard bekijken we ook alle watervallen van dichtbij: de Yosemite Fall en de Bridalveil Fall vanaf de vallei, en we lopen via de Mist Trail naar de Vernal Fall. Het spettert er op de trappen behoorlijk - ‘slippery when wet’ - dus goed uitkijken. Na de Vernal Fall lopen we nog een stuk tot aam de voet van de Nevada Fall. De watervallen zijn heel wat krachtiger dan in 1998 toen we hier in de herfst waren.

Terug gaan we niet via de trappen van de Mist Trail - die vonden we wel erg glad -  maar lopen we via de John Muir Trail. Het is eerst nog wel even een stukje omhoog voordat we op de John Muir Trail kunnen komen en omlaag kunnen lopen.

 


De volgende dag bezoeken we Mirror Lake. We hebben wat eten voor een picknick gekocht. Het is 1991 en het milieu is hot, althans dat dreigt het te worden door het opwarmingseffect. Daarom krijg je alle boodschappen mee in een milieuvriendelijke bruine papieren zak waar ook nog eens liefst 5 cent statiegeld op zit. Niet echt een bedrag dat uitnodigt om de zakken te recyclen, maar ach, alle beetjes helpen.

Get 5c back!
We maken er een relax dagje van bij Mirror Lake. We liggen wat op het gras, picknicken, lezen een boekje en kijken naar een zwart vogeltje met opvallende rode vleugels, die luid kwetterend en fluitend indruk probeert te maken op een soortgenoot.



Mirror Lake
Echt actief zijn we niet in Yosemite. Overdag is het vooral relaxen in de vallei. ’


s Avonds gaan we naar Camp Curry of de Yosemite Lodge om de rangerpraatjes bij te wonen. Behalve naar de Vernal en Nevada Falls lopen we geen trails.


De dag voordat we weg gaan melden we ons bij het reserveringskantoortje van Ticketron en maken alvast een reservering voor een campingplaats in Yellowstone. Ticketron, wat is dat nou weer?? Ticketron was een organisatie die in 1987 het recht verkreeg om de reserveringen voor de campsites van acht nationale parken te regelen - in 1991 was dit aantal opgelopen tot 14 stuks. Aanvankelijk kon dat reserveren alleen per brief - vergezeld van een standaardformulier dat je van te voren moest aanvragen - later kon het ook via een betaald 0900-nummer en vanaf 1991 ook via een gratis 0800-nummer. Het reserveren van een plekje kon in 1991 overigens niet eerder dan vier weken van te voren.
Behalve telefonisch en per brief kon je reserveringen ook regelen via de kantoortjes van Ticketron  in de parken. Zie voor hoe het reserveren in nationale parken in 1991 werkte dit artikel over Ticketron.
In 1991 werd Ticketron overgenomen door Ticketmaster. Deze bekende organisiatie introduceerde in 1996 voor het eerst het reserveren on line. Tegenwoordig gaat het reserveren via Xanterra.

Het meisje van Ticketron - het reserveringskantoortje in Yosemite zit bij de grote parkeerplaats van Curry Village -  is helemaal verbaasd dat wij al precies weten van wanneer tot wanneer we in Yellowstone zitten. Dat weten we eigenlijk ook nog niet maar we besluiten om daar toch maar alvast een campingplaats voor vijf dagen in Yellowstone vast te leggen, zodat we in ieder geval daar wel een plek voor ons tentje hebben.

De laatste dag rijden we via de Tioga Road naar het oosten. We stoppen bij Olmsted Point en bij Tuolumne Meadows. Langs de pas ligt nog veel sneeuw, we zien zelfs nog langlaufers.





De pas is dit jaar op 26 mei open gegaan, dus heel recent. Gelukkig was er nog geen internet en hadden we geen idee dat onze planning door een gesloten pas in de war gegooid had kunnen worden. We hadden er geen seconde bij stil gestaan dat de pas wel eens dicht kon zijn. Don’t worry, be happy. Yosemite bevalt ons wel.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten